Początki Klubu Sportowego DRUKARZ

Z dokumentów archiwalnych wynika, że klub powstał w 1926 roku i jego pierwsza nazwa brzmiała: ROBOTNICZY KLUB SPORTOWY „DRUKARZ”. Dzięki zapałowi grupy działaczy, w wyniku długotrwałych starań, w marcu 1927 roku nastąpiło zatwierdzenie statutu klubu przez ówczesne władze miejskie.

Pierwszą sekcją wyczynową była – zorganizowana jeszcze przed zatwierdzeniem statutu – sekcja piłki nożnej, w której prym wiedli: Zenon Piwowarczyk, Roman Zasłonka, Teodor Keller, Wacław Kuczyński, bracia Ślusarczykowie, Henryk Jope, Jerzy Dyjas i wielu innych.

Klub rozrastał się stopniowo i w 1930 roku powstała sekcja kolarska, której liderem był Bolesław Jaszczuk. W kolejnych latach powstały następne sekcje sportowe i tak:
– w 1931 r. sekcja pływacka,
– w 1932 sekcja lekkoatletyczna, do której należeli m.in. Edward Bilski, Antoni Gniłko, Czesław Pograniczny,
– sekcja gier sportowych pod kierownictwem Tadeusza Michałowskiego,
– oraz sekcja tenisa stołowego, której przewodził Czesław Szymański.

W latach międzywojennych do aktywnych działaczy klubu należeli także Leon Smoleński, Aleksander Joczys, Aleksander Skrzyński, oraz Eugeniusz Muszyński.

W tym okresie brak własnego boiska i sprzętu niezwykle utrudniał działalność klubu. DRUKARZ zmuszony był więc, tułać się po boiskach administrowanych przez inne kluby, za których wynajęcie trzeba było płacić.Rozwój 1939-1978 Nadszedł tragiczny wrzesień 1939 roku. Sportowcy DRUKARZA stanęli do walki w obronie niepodległości ojczyzny, biorąc również udział w walce podziemnej z okupantem. W tym niezwykle trudnym okresie część zawodników DRUKARZA nie zrezygnowało z działalności sportowej, uczestnicząc w nielegalnie rozgrywanych spotkaniach piłkarskich na terenie Warszawy i Piaseczna.

Po wyzwoleniu wśród dawnych działaczy odżyła myśl wznowienia działalności DRUKARZA. Grupa fanatyków opracowała plan reaktywowania klubu. Pierwsze władze w 1945 roku tworzyli: Leon Smoleński – prezes, Henryk Jope – wiceprezes ds. organizacyjnych, Wacław Kuczyński – wiceprezes ds. sportowych, Roman Zasłonka -sekretarz, Eugeniusz Muszyński – skarbnik oraz działacze Jan Kubal, Tadeusz Dąbrowski, Jan Kolbus i Aleksander Skrzyński. To z ich inicjatywy powstały nowe sekcje: siatkówki żeńskiej i męskiej oraz koszykówki męskiej.

Na początku lat pięćdziesiątych równocześnie z przeobrażeniami politycznymi i gospodarczymi w kraju nastąpiły zmiany organizacyjne w sporcie. Wiele klubów rozwiązano, albo włączono do Zrzeszeń Sportowych.

Tak stało się również z DRUKARZEM. Jednak w 1957 roku, w wyniku zachodzących przemian, reaktywowany został Związek Zawodowy Pracowników Poligrafii, a wraz z nim RKS DRUKARZ.

Założono wówczas 11 sekcji sportowych:

  • piłki nożnej,
  • szachową, której zespół występował w I lidze, a koi. Witkowski reprezentował Polskę na Olimpiadzie Szachowej w Monachium w 1958 roku,
  • siatkówki kobiet, której zespół kierowany przez Zofię Wojewódzką zdobył Mistrzostwo Polski juniorek, drużyna seniorek grała kilka lat w I lidze, a zawodniczka Jakubowska występowała na Olimpiadzie w Tokio w 1964 roku,
  • zapaśniczą w stylu wolnym, której założycielami byli Andrzej Sroczyński, Witold Rejlich oraz Henryk Rogalski. Zapaśnicy zdobyli w 1966 roku Wicemistrzostwo Polski. Trzon reprezentacji Polski w 60 % tworzyli w tym okresie zawodnicy DRUKARZA. Wiesław Bocheński
  • wychowanek DRUKARZA startował na Olimpiadzie w Meksyku. Barw klubowych bronili także Jerzy Bartus, Tadeusz Bednarek, Janusz Cieśliński, Marek Dzięcioł, oraz Antoni Smroczyński, którzy zdobyli tytuły Mistrzów Polski, – koszykówki kobiet, której zespół pomimo braku sali do treningów grał w I lidze,
  • oraz pozostałe sekcje, siatkówki mężczyzn II liga, pływania, brydżową, bokserską, tenisa stołowego I liga oraz lekkoatletyczną.

Brak własnego obiektu sportowego bardzo utrudniał działalność, w związku z czym kolejne Zarządy Klubu występowały wielokrotnie do ówczesnych władz sportowych o przydział istniejącego, lub budującego się stadionu. W wyniku usilnych starań Henryka Cieśliczki, Edwarda Bliskiego i Jerzego Dyjasa przydzielono klubowi do wykorzystania obiekt sportowy przy ul. Okopowej, którym administrowała Warszawianka. Jednak w krótkim czasie, boisko zostało zlikwidowane i znowu Klub został bez własnego stadionu. Wielu zniechęconych zawodników, przeniosło się wówczas do innych klubów, które dysponowały obiektami sportowymi.

Działacze DRUKARZA nie zaprzestali walki o własny obiekt, który pozwoliłby na prowadzenie właściwej działalności.

Marzenia zostały urzeczywistnione ostatecznie w 1965 roku, kiedy przekazano nam w administrowanie obiekt sportowy w Parku Skaryszewskim, w którym rezydujemy do dnia dzisiejszego. W skład ówczesnego Zarządu Klubu wchodzili: Bolesław Krawczykowski -prezes, Jerzy Dyjas – wiceprezes ds. organizacyjnych, Sławomir Łukomski – wiceprezes ds. sportowych, Jan Andrzej ewski – sekretarz, Adam Chmielewski – skarbnik i członkowie zarządu Marian Głowacki i Zdzisław Sobiesiak. Zarząd powołał dwie nowe sekcje: łuczniczą i kajakową. Dla DRUKARZA nastąpił okres rozkwitu. Klub został objęty opieką przez Zjednoczenie Przemyski Poligraficznego, które nie szczędziło środków finansowych na prowadzenie działalności sportowej. Potrzeby były duże, bowiem w klubie funkcjonowało 13 sekcji, które zrzeszały około 500 zawodników oraz 15 pracowników etatowych. Lata 1979 – Teraz W latach 1979-1989 DRUKARZ był członkiem Zrzeszenia Sportowego Spółdzielczości Pracy START. Jednak szczęście nie trwa wiecznie. Po latach tłustych nadeszły chude. Nad klubem zaczęły gromadzić się chmury, środków finansowych było coraz mniej. Z DRUKARZA zaczęli odchodzić ludzie, którzy wcześniej tworzyli charakter Klubu. W 1991 roku zaprzestano dotować kluby sportowe. Brakowało pieniędzy na prowadzenie działalności sportowej i utrzymanie obiektu. W tym niezwykle trudnym dla klubu okresie stanowisko dyrektora objął Janusz Białousz, który swą przygodę z DRUKARZEM rozpoczynał w 1973 roku pełniąc początkowo funkcję głównego księgowego. To dzięki jego zdolnościom organizacyjnym i niezwykłemu uporowi w walce o przetrwanie, klub funkcjonuje do dnia dzisiejszego. 
Obecnie w DRUKARZU funkcjonują trzy sekcje: piłki nożnej, łucznicza i kajakarska, do których uczęszcza niespełna 500 dzieci, młodzieży i seniorów.

Sekcja łucznicza jest najmłodszą sekcją, która przysporzyła jednak klubowi i sportowi polskiemu wiele satysfakcji. Z jej szeregów wywodzą się Irena Szydłowska, która zdobyła srebrny medal na Olimpiadzie w Monachium w 1972 roku, Grażyna Pekalska – była rekordzistka świata oraz Michał Szymczak rekordzista Polski. Ich śladem idzie młode pokolenie, na czele z Iwoną Dzięcioł obecnie Marcinkiewicz -brązową medalistką z olimpiady w Atlancie w 1996 roku, Martą Prus i Agnieszką Białousz – wielokrotnymi Mistrzyniami Polski w kat. od kadeta do seniorów, oraz Małgorzatą Górzyńską – Mistrzynią Europy Kadetek w 1999 roku. Zespół kobiet jest aktualnym Drużynowym Mistrzem Polski seniorów. Sekcja na przestrzeni 30 lat działalności zdobyła 67 medali w .Mistrzostwach Polski.

Sekcja piłki nożnej jest dla odmiany najstarszą w klubie. Jej członkowie byli założycielami DRUKARZA. Aktualnie klub prowadzi szkolenie młodzieży z terenu Warszawy we wszystkich kategoriach wiekowych. Jest to łącznie 26 zespołów młodzieżowych w których gra i trenuje ponad 400 piłkarzy. Seniorzy występują w IV lidze. Na przestrzeni ostatnich lat wychowankowie klubu zasilali szeregi drużyn I, II i III ligi. Młodzież naszego klubu jest powoływana do kadry młodzieżowej W-wy oraz reprezentacji Polski. Dwaj wychowankowie Marcin i Michał Żewłakow grali w kadrze narodowej, a Marek Jakóbczak i Dariusz Dźwigała występowali w Ekstraklasie i I lidze. Wielu zawodników m.in. Dariusz Budziak i Artur Działak pozostało wiernych Drukarzowi odrzucając oferty innych klubów.Największym sukcesem sekcji piłkarskiej było Mistrzostwo Polski Juniorów Młodszych zdobyte w 2001r przez zespół U-17 (rocznik 1984) prowadzony przez trenera Henryka Ochmańskiego. Sekcja kajakowa, choć skromna liczbowo może pochwalić się srebrnym medalem młodzieżowych Mistrzostw Polski 2017 w wyścigu dwójek na 2000metrów.